Category: O SM

Witamina D a stwardnienie rozsiane

smBrola Waldemar, Góral Anna

Witamina D a stwardnienie rozsiane
Od dawna wiadomo, że osoby mieszkające na obszarach z ograniczonym dostępem do światła słonecznego, nie wytwarzają wystarczającej ilości witaminy D i częściej chorują na stwardnienie rozsiane (SR). W okolicach równika, gdzie jest duża ekspozycja na slońce, cho-roba prawie nie występuje. Do wyjaśnienia tego zjawiska zaproponowano hipotezę, że wysoki poziom witaminy D może mieć ochronny wpływ na zachorowalność na stwardnienie rozsiane.
Witamina D znana jest głównie jako regulator poziomu wapnia i fosforu, a jej niedobór wiąże się z krzywicą u dzieci, osteomalacją i osteoporozą u dorosłych. Wpływa również na rozwój i prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego oraz wykazuje ochronny wpływ na system sercowo-naczyniowy, układ rozrodczy, mięśnie, działa przeciwinfekcyjnie i neuro-protekcyjnie. Ostatnie doniesienia podkreślają możliwy wpływ witaminy D na ujawnienie się i przebieg stwardnienia rozsianego.
Synteza witaminy D zachodzi przede wszystkim w skórze pod wpływem promieni ultrafioletowych B (UVB) i zapewnia ok. 80-90% dobowego zapotrzebowania na tę witami-nę. Niewielka jej ilość jest dostarczana z pokarmem. Najbardziej aktywną biologicznie posta-cią witaminy D jest kalcytriol, jednak rutynowo oznacza się w surowicy stężenie 25(OH)D, jej głównego metabolitu.
Niedoborem witaminy D określa się stan, w którym stężenie 25(OH)D jest mniejsze niż 30 ng/ml (poniżej75 nmol/l). Szacuje się, że globalnie niedobór witaminy D występuje u miliarda osób. Właściwe jej stężenie w surowicy powinno wynosić pomiędzy 30-80 ng/ml (tj. 75-200 nmol/l). Zapotrzebowanie dzienne wynosi około 5 μg; w diecie powinna znaleźć się 1/5 tej dawki, reszta natomiast jest syntetyzowana w organizmie pod wpływem promieni sło-necznych. Bogatym źródłem witaminy D jest tran, wątroba, grzyby, sery oraz żółtka jaj. W niektórych krajach margaryna oraz płatki śniadaniowe są wzbogacane witaminą D.

Kontynuuj czytanie

Permalink do tego artykułu: http://ptsrkonskie.org.pl/?p=276

Stwardnienie Rozsiane

smdr Waldemar Brola

Stwardnienie rozsiane – SM (Sclerosis Multiplex, Sclerosis Disseminata) jest najczęstszą chorobą neurologiczną młodych dorosłych. Liczba chorych na całym świecie przekracza 2,5 mln, z czego ok. 600 000 żyje w Europie. Szacuje się, że w Polsce choruje ok. 40 tysięcy osób (1 osoba chora na ok. 1000 mieszkańców), natomiast w Województwie Świętokrzyskim ok. 1200 – 1300 osób. Rocznie stwierdza się około 2 tysięcy nowych zachorowań w skali całego kraju. Dokładne dane nie są znane.

SM rozpoczyna się zazwyczaj między 20 a 40 rokiem życia. Choroba częściej występuje wśród kobiet niż u mężczyzn (2 mężczyzn na 3 kobiety dotknięte chorobą).
Przyczyna stwardnienia rozsianego jest nieznana. W rozwoju choroby podstawową rolę odgrywa proces autoimmunologiczny (układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki własnego organizmu, w tym przypadku w tkance nerwowej), przy współudziale czynników genetycznych i środowiskowych, który doprowadza do uszkodzenia osłonki mielinowej wokół nerwów w centralnym układzie nerwowym. Uszkodzenie mieliny zwalnia, zniekształca lub nawet hamuje przekazywanie informacji z mózgu do innych części ciała, powodując ich nie-prawidłowe funkcjonowanie. Wyobraźmy sobie obwód elektryczny z mózgiem i rdzeniem  kręgowym jako źródłem zasilania, natomiast wychodzące z nich nerwy jako kable elektryczne izolowane mieliną. Uszkodzenie tej izolacji powoduje liczne krótkie spięcia i niekontrolowane wyładowania, co objawia się różnorodnymi objawami neurologicznymi.
Kontynuuj czytanie

Permalink do tego artykułu: http://ptsrkonskie.org.pl/?p=170

Facebook

Likebox Slider Pro for WordPress